Przewody silikonowe Masterflex
Nasze przewody silikonowe są dostępne w dwóch wersjach: z silikonu utwardzanego nadtlenkiem i platyną. Oba materiały mają wiele wspólnych cech, m.in. zgodność z wymogami FDA i USP klasy VI, parametry temperaturowe i kompatybilność chemiczną. Istnieją jednak również pewne różnice.
Przewody z silikonu utwardzanego nadtlenkiem
Zalety:
- Większa zdolność kompresji fizycznej
- Oszczędność
- Wydłużona żywotność
Wady:
- Potencjalne odgazowywanie produktów nadtlenkowych
Przewody z silikonu utwardzanego platyną
Zalety:
- Nieznacznie większa przejrzystość
- Gładsza powierzchnia i niższy stopień wiązania białek
- Opcja preferowana w branży farmaceutycznej i biotechnologicznej
- Mniej potencjalnych substancji wymywalnych
Wady:
- Krótsza żywotność
Wymienione powyżej różnice wynikają ze specyfiki procesu wytwarzania. Jest to proces wulkanizacji. Poszczególne etapy produkcji przewodów silikonowych opisano poniżej.
Wulkanizacja siloksanu: utwardzanie silikonu
Przewody silikonowe są wytwarzane z polimeru siloksanowego – polidimetylosiloksanu. Polimer ten jest amorficzną, płynną substancją, która na tym etapie nie ma użytecznych właściwości jako materiał do produkcji przewodów giętkich. Dzięki wprowadzeniu katalizatora powodującego usieciowanie polimeru siloksanowego a także wzmacniającego wypełniacza krzemionkowego powstaje elastomer silikonowy. Całość procesów, w których następuje przekształcenie surowca siloksanowego w silikon, określana jest jako wulkanizacja lub utwardzanie. Z komercyjnego punktu widzenia dostępne są dwa główne procesy utwardzania: utwardzanie nadtlenkiem i utwardzanie platyną.
Przewody z silikonu utwardzanego platyną
Ten proces utwardzania odbywa się w temperaturze otoczenia. Z tego względu jest również określany jako wulkanizacja w temperaturze pokojowej (RTV). Podczas wytłaczania do siloksanu wprowadzany jest dodatek soli platyny. Po wystawieniu tej mieszaniny na działanie powietrza rozpoczyna się proces sieciowania, który skutkuje powstaniem gotowego silikonu. Produktem ubocznym reakcji jest etanol, który można łatwo usunąć. Z reguły materiał silikonowy powstały w wyniku utwardzania platyną nie jest tak wytrzymały jak silikon wytwarzany w procesie utwardzania nadtlenkiem.
Przewody z silikonu utwardzanego nadtlenkiem
W tym procesie utwardzania polimer siloksanowy łączony jest z nadtlenkiem organicznym. Przewody są wytłaczane, a następnie podgrzewane. Podwyższona temperatura wywołuje proces sieciowania, prowadząc do uzyskania silikonu. Katalityczne produkty uboczne reakcji (nadtlenki i ketony) mają właściwości lotne i odparowują podczas utwardzania. W przypadku niewłaściwego lub przedłużonego utwardzania może dojść do odgazowania nadtlenków i ketonów. Główną oznaką odgazowania są wykwity, czyli odkładanie się drobnego, białego, krystalicznego proszku na wewnętrznej powierzchni przewodu. Można je usunąć poprzez podgrzanie, a następnie przepłukanie przewodu.
Oba rodzaje przewodów są wytwarzane w czystym otoczeniu, ale nie są poddawane wstępnej sterylizacji. Za sterylizację odpowiada użytkownik. Poniżej opisano kilka metod, które można rozważyć, jeśli sterylizacja jest wymagana w danym zastosowaniu.
Sterylizacja przewodów silikonowych
- Autoklaw wysokociśnieniowy z programem szybkim (typu flash): umieścić przewody na niestrzępiącej się tkaninie albo papierze do sterylizacji na czystej, otwartej tacy na 10 minut w temperaturze 270 st. F (132 st. C) przy ciśnieniu 30 psi (2 kg/cm2).
- Standardowy autoklaw grawitacyjny: owinąć przewody niestrzępiącą się tkaniną albo papierem do sterylizacji i umieścić na czystej, otwartej tacy na 30 minut w temperaturze 250 st. F (121 st. C) przy ciśnieniu 15 psi (1 kg/cm2).
- Autoklaw wysokotemperaturowy z próżnią wstępną: owinąć przewody niestrzępiącą się tkaniną albo papierem do sterylizacji i umieścić na czystej, otwartej tacy. Uruchomić standardowy cykl o długości 30–35 minut w temperaturze 250 st. C (121 st. C).
- Sterylizacja promieniami gamma