Informacje ogólne na temat wyboru kolumny
Złoże
- Krzemionka jest najczęściej stosowanym złożem w kolumnach. Charakteryzuje się wysoką trwałością fizyczną, a jej powierzchnię można łatwo chemicznie modyfikować w celu uzyskania faz odpowiednich do stosowania w wielu różnych trybach rozdziału HPLC. Krzemionka rozpuszcza się jednak w wodzie przy pH ≥ 6,5, a krzemionka związana jest niestabilna przy pH ≤ 2,5. Najnowsze złoża na bazie krzemionki związanej cechują się stabilnością w szerszym zakresie pH wynoszącym od 2 do co najmniej 10. Do najnowszych, innowacyjnych produktów należy seria kolumn TYPE-C Silica™, w których powierzchnia krzemionki została pokryta warstwą wodorku krzemu.
- Materiały polimerowe charakteryzują się minimalnymi ograniczeniami dotyczącymi zakresu pH, ale są mniej stabilne fizycznie i w porównaniu do krzemionki wykazują niższą wydajność rozdziału małych cząsteczek. W przypadku dużych cząsteczek, takich jak białka i polimery syntetyczne, ich wydajność jest porównywalna do złóż na bazie krzemionki.
- Grafityzowany węgiel cechuje się wysoką trwałością i znakomitą stabilnością w szerokim zakresie pH, jednak nie można go modyfikować. Jest on kosztowny i najlepiej sprawdza się w zastosowaniach wymagających wyjątkowej selektywności.
- Zaletami cyrkonu (ZrO2) są jego wyjątkowa selektywność i niezwykła stabilność chemiczna i termiczna (maks. do 200°C).
- Tlenek tytanu (TiO2) jest stabilny w szerokim zakresie pH i wysokiej temperaturze. W przeciwieństwie do krzemionki powierzchnia tlenku tytanu ma odczyn zasadowy, co jest korzystne w przypadku analizy leków o charakterze zasadowym, jednak zazwyczaj powoduje to zmniejszenie wydajności rozdziału.
- Tritlenek diglinu jest stabilny w szerszym zakresie pH niż krzemionka, jednak nie można go w łatwy sposób modyfikować.
Tryb rozdziału
Wybór odpowiedniego trybu rozdziału chromatograficznego zależy od masy cząsteczkowej i polarności substancji rozpuszczonej. Poniżej znajduje się przewodnik zawierający informacje dotyczące wyboru właściwej techniki. W przypadku niektórych cząsteczek właściwa może być więcej niż jedna technika.
